به بهانه ی دهه ی گرامیداشت امام هادی (ع)

 هو الحبیب

به بهانه ی دهه ی گرامیداشت امام هادی (ع)

در سفر عتبات، هر کدام از حرم ائمه حس و حال خاصی دارد، وقتی وارد حرم کاظمین می شوی، گویی نسیم حرم رضوی صورتت را می نوازد. در نجف عظمت امیرالمومنین(ع) تو را مات و مبهوت می کند، کربلا حسی غریب دارد که قابل تشبیه و بیان نیست، اما سامرا...

 

سامرا غربت دارد. غربتی بسیار سنگین. از آنجایی که از ماشین پیاده می شوی و قدم در آن مسیری که با دیوارهای بتونی بلند پوشانده شده است و هر چند قدم یک ایستگاه ایست و بازرسی سرعت حرکتت را کند می کند بار سنگین غمی را بر دلت احساس می کنی و بغض عجیبی را در گلو. با کمی کنجکاوی ناباورانه می بینی که گرداگرد حرم را منطقه ای از ساختمان های ویران شده پر کرده اند.

اولین باری که سامرا رفتم، آنقدر فضای امنیتی پر رنگ بود و آنقدر حجم خرابی های اطراف حرم زیاد که گویی تمامی زوار ناباورانه به در و دیوار می نگریستند.

در این میان دیدن یک صندوق چوبی به جای ضریح، خلوت بودن حرم و پر از تیر و ترکش بودن دیواره های صحن و ... همه را غافلگیر کرده بود، خصوصا زوار ایرانی را که با حرم باصفای رضوی انس داشتند.

امام جماعت حرم سامرا که عراقی بود، بین نماز ظهر و عصر صحبتی کوتاه به زبان فارسی برای زائرین کرد و از غربت سامرا و ویرانی امروز منزل امام عصر گفت.

قنوت نماز عصرش را متبرک به دعای سلامتی امام عصر نمود، آنچنان محزون و از دل و جانش دعا را می خواند که صدای شکسته شدن بغض زائرین در میان قنوت نماز شنیده می شد.

اما سئوال اینجاست که مگر یک حرم چه نقشی می تواند داشته باشد که عده ای را تاب تحمل آن نیست! و مگر امامین عسگریین چه کرده اند که امروز باید بعد از قرن ها هم مورد هجمه ی اینان قرار بگیرند؟

کاربران ایرانی شبکه های اجتماعی متاسفانه کم و بیش در طول سال گذشته شاهد اهانت های عده ای بودند به مقام و جایگاه امام هادی(ع).

اگر مکتب ائمه ی ما، مکتبی پویا در بستر زمان نبود و اگر این مکتب دارای روش زندگی و جهاد نبود آیا این چنین اهانت ها و حملات تروریستی اتفاق می افتاد؟

عدم شناخت ما از مکتب و از امامان مکتبمان جفایی است که ما بر خود و بر مکتب و امامانمان کرده ایم.

باید بدانیم که هر چقدر شناخت ما بیشتر شود، هر مقدار که بیشتر به رهنمودهای امامانمان عمل کنیم، هجمه های دشمنان بیشتر می شود و هر چقدر از مکتب امامانمان دورتر شویم هجمه ها کمتر!

معاویه زمانی سردار سپاه امام حسن(ع) را به حضور پذیرفت که دست از امام حسن (ع) کشید. دشمنان ما هم زمانی دست از تحریم ها و فشارها بر علیه ما بر می دارند که ما هم مثل آنها بشویم و دست از آرمان ها و اعتقاداتمان برداریم، بشویم چیزی شبیه آل سعود یا آل خلیفه!

یا باید آنقدر قدرت مند باشیم که خیبری وار دشمن را به زانو در آوریم و یا دست از آرمان و اعتقادمان برداریم و تبدیل شویم به مهره ی بازی صهیونیست ها.

تخریب حرم سامرا و اهانت به مقام امام دهم شیعه، نشان هویدایی از ترس دشمنان اهل بیت از قدرت منطق و معارف اهل بیت است، ماییم که موظفیم هم بیشتر شناخت پیدا کنیم و هم بیشتر این اسوه های الهی را به دیگران بشناسیم.

 

«حجاب بی حجاب» ، نگاهی حقیقی و به دور از کلیشه به بحث حجاب

«حجاب بی حجاب»

نگاهی حقیقی و به دور از کلیشه به بحث حجاب

گفتن حقیقت آن هم از نوع تلخش در جامعه ی امروز ما به مذاق خیلی ها خوش نمی آید! و گاه آنقدر در پیله ی خود تنیده ایم که حاضر نیستیم خبری هم از بیرون آن واقعیت و حقیقت بگیریم! و البته کمتر کسی هم پیدا می شود تعارف را کنار بگذارد و از حقیقت بگوید.

کتاب«حجاب بی حجاب» نوشته ی محمد رضا زائری با نگاهی انتقادی به وضعیت حجاب، کلیشه های سی ساله ی در برخورد با معضلی به نام بد حجابی را کنار گذاشته است و بی پرده از مشکلاتی که گفته است که خود باعثش بوده ایم! انگشت اتهام در نوشتار وی دیگر به سمت مردم و زنان و دختران بی حجاب نیست! بلکه با شجاعت، نگاه و  عملکرد مسئولین و مدیران کشور  را به نقد کشیده است، هر چند گویا همان زبان تند وتیز در مرحله مجوز کمی برایش مشکل ایجاد کرده است ولی بالاخره کتاب به مرحله ی چاپ رسیده است.

خواندن کتاب را به تمامی دوستان دغدغه مند توصیه می کنم به چند دلیل:

اولا از فرمایشات امام و رهبری شاهد مثالهای فراوان می آورد

دوما بر خلاف بیشتر کتاب هایی که در این موضوع نوشته شده است و جنبه ی فقط تئوریک دارد، این کتاب با نگاهی کاربردی به نقد و پیشنهاد می پردازد

سوما نویسنده با پرهیز از شعارزدگی و تعریف و تمجید های دروغین از عملکرد نظام، عملکرد مسئولین فرهنگی کشور را به نقد کشیده است

چهارما هم، زائری خود در این عرصه داری تجربیاتی است که در کتاب آن را در اختیار خواننده قرار می دهد.

متاسفانه شمارگان کتاب فقط 1000 تاست و این برای جامعه ی ما آسیبی بزرگ است!!!

نشر آرما

http://www.nashrearma.com/index2.html

09131147029

فراز هایی زیبا از کتاب را در ادامه می آورم برای آشنایی بیشتر از کتاب

«سالهاست تمام اهتمام ما در موضوع حجاب ، به روسری کشیدن برای تصویر زنبور و خرگوش در کتاب های قصه ی کودکان منحصر شده بود و حالا یک کتاب اثرگذار و یک فیلم جذاب برای موضوع حجاب نداریم که عرضه کنیم»

«آیا در کنار مشکلاتی همچون بد حجابی و دختر بازی و فیلم های هالیوودی و شبکه های ماهواره ای و رابطه ی محرم و نامحرم و چاپ مطلبی در نشریه ای دانشجویی و قضا شدن نماز صبح و توهین به روحانیت و ... که معتقدیم هیچ یک، بی اهمیت و ناچیز نیست، مشکلات بی اهمیت و ناچیزی! مثل بی عدالتی و فقر و فساد اداری و رشوه و پارتی بازی و آه مظلوم و سرکوب انتقادهای ساده و دروغ و غیبت و بازی با آبروی مردم و بی حرمتی به مومنان و بی اعتمادی مخاطب و سلب باورهای عمومی و ..، نیز جایی برای نگرانی و حساسیت دارد یا نه؟»

«امیرالمومنین می فرماید:« یکی از چهار چیزی که نظام ها و حکومت ها و دولت ها را نابود می کند، این است که به مسائل حاشیه ای و کوچک مشغول شوی»

ما سالهاست همه ی مسئله مان این بوده است که این پسر با آن دختر که با هم حرف می زنند چه نسبتی دارند. سرگرمی بسیاری از بچه های بسیج در پایگاه ها «مورد گرفتن» بوده است و تمام اهتمام برخی مسئولان و متصدیان حراست ادارات اینکه چگونه و کجا می شود مچ گرفت.»

 

«دشمن به شیوه ی خودش مشغول کار است و ما به شیوه ی خودمان. آن ها بی سر و صدا الگوی سازی می کنند و با فیلم و بازی رایانه ای و محصولات فرهنگی خط می دهند وما با جار و جنجال و سر و صدا، چوب و چماق می کشیم و کاری هم از پیش نمی بریم!»

---

این روزها درگیری پایان نامه فرصت کمی برای نوشتن می گذارد، ان شاالله کم کاری این یکی دو ماه بعدا جبران می شود.

الزامات سال تولید ملی

الزامات سال تولید ملی

نباید اول سال را با ناامیدی شروع کرد، ولی نگرانی را نمی شود پنهان کرد. رهبر دور اندیش انقلاب چند سالی است که شعار اصلی کشور را در شروع سال جدید در حوزه اقتصاد انتخاب می کنند، همت و تلاش مضاعف،اصلاح الگوی مصرف و  جهاد اقتصادی که به صورت کلان مطرح شد و البته جای تاسف دارد که مسئولین کشور آن طور که باید به آن بها ندادند. نه اینکه کاری نشده است، بلکه وقتی شعاری به عنوان جهت گیری یک ساله ی کشور، آن هم از سوی رهبری جامعه انتخاب می شود، مسلما بنا بر نیاز روز و جدی کشور و بر مبنای وجود یک تهدید و یا یک فرصت بالقوه انتخاب شده است، پس باید در همان سطح هم تمامی فعالیت های کلان دستگاه های اجرایی کشور به سمت آن حرکت کنند، نه اینکه با چاپ چند کتاب و برگزاری چند همایش که بیلان کاری را پر می کند و بودجه کشور را تلف! ، به زعم خود ادای دین کرده باشند.

سال 1391 از جهتی متفاوت با نام گذاری سال های گذشته است، به این معنا که نام گذاری های سالهای گذشته کلان بود و چندان قابل ارزیابی کمی در پایان سال نبود، رهبر انقلاب بعد از آنکه اهداف سال های گذشته را در فضای فرهنگ اقتصاد تعیین کردند، یعنی ترویج نگاه جهادگونه به فعالیت های اقتصادی، سال جدید را با تعیین اهداف جزیی تر، به شکلی وارد فاز اهداف عملیاتی شدند. سال حمایت از تولید ملی، نیروری کار و سرمایه گذار ، با تعیین سه وظیفه برای دولت(به معنای مجموع سه قوه)، دست اندرکاران تولید و مردم.

سه حلقه ای که نحوه تعامل آنها بر روی هم تاثیر مستقیم دارد و نتیجه نهایی اش وابسته است به این تعامل. یعنی هر چقدر هم که مردم را تشویق به خرید کالای داخلی کنیم، ولی کیفیت تولید کالای داخلی پایین باشد، عملا رغبتی از سمت مردم به کالای تولید داخلی نخواهد بود. اگر هم تولید کننده ی ما هم همتی کند برای تولید کالای با کیفیت ولی اگر دولت و سیستم بانکی کشور، خدمات پولی و مالی ندهد و یا قوانین اقتصادی فضای کسب و کار را سخت کند و یا مردم نسبت به کالای داخلی بی رغبت باشند باز هم نتیجه منفی خواهد بود. بر همین منوال فقط وجود یک دولت فعال نمی تواند نتیجه بخش باشد. باید تمامی ارتباطات این سه حلقه با هم  اصلاح شده  و در راستای افزایش تولید ملی بهبود پیدا کند.

تولید حتی اگر گران هم در بیاید ولی با خود اشتغال داخلی را به همراه دارد، اشتغال  در بعد ایجابی یعنی افزایش رفاه فردی و اجتماعی و در بعد سلبی یعنی کاهش تمام آسیب های اخلاقی و امنیتی که از قِبَل آن به وجود می آید.

آنچه در ادامه می آید گوشه ای از وظایف این سه حلقه است که البته کامل نیست نیاز به کارهای پژوهشی و تحقیقاتی دارد ولی برای آنکه مسیر حرکتمان روشن شود مرورش خالی از لطف نیست:

دولت:

 ثبات در تصمیم گیری ها و قوانین یکی از اصلی ترین مولفه های بهبود فضای کسب و کار است. اگر سرمایه گذار و تولید کننده نتوانند نتیجه ی سرمایه گذاری خود را پیش بینی کند هیچ گاه در این مسیر قدم نمی گذارد. بعد از ثبات قوانین و شرایط محیطی که باعث کاهش ریسک سرمایه گذاری می شود ، قوانین ترغیبی و کاهش بروکراسی اداری و تامین سهل سرمایه برای تولید کننده از طریق سیستم بانکی از دیگر مولفه هایی است که می تواند تولید را ترغیب و تقویت کند. متاسفانه در شش ماه پایانی سال 90 که قرار بود سال جهاد اقتصادی باشد، بیشتر از آنکه تولید کنندگان رغبتی برای تولید داشته باشند، به حسرت به دلال هایی می نگریستند که بدون هیچ مشقتی که تولید کننده ها با آن سر و کار دارند اعم از اداره مالیات و بیمه و حقوق نیروی کار و ... به درآمدهای نجومی رسیدند آن هم از طریق دلالی سکه ، طلا و دلار .

نکته ی دیگر در مورد نقش دولت آن است که بحث واردات باید به صورت جدی ساماندهی شود، این به معنای بسته شدن کامل مرزها نیست بلکه باید تعرفه ها و نرخ ارز به شکلی ساماندهی شود که تولید کننده ی داخلی بتواند در رقابتی منطقی با کالای بیگانه، کیفیت خود را افزایش دهد و البته نباید فراموش کرد که اگر بعد نظارتی دولت قوی باشد می توان از طریق وضع قوانین کیفیتی هم به این مهم دست پیدا کرد و به شکلی سخت گیرانه تر جلوی ورود کالای خارجی را گرفت.

مجموع قوانین تجاری و مالیاتی باید به شکلی باشد که مردم را به سمت کار تولیدی تشویق کند و کار های دلالی و واردات کالاهای مصرفی سخت ترین و پرهزینه ترین فعالیت ها شود.

نکته ی دیگر در راستای سیاست های اصل 44 است، اینکه دولت به جای آنکه رقیب بخش خصوصی در تولید باشد باید یار و مددکارش باشد. سود و زیان واقعی شرکت های تولیدی زمانی مشخص می شود که این عرصه کاملا در دست بخش خصوصی باشد، آنگاه که یک شرکت خصوصی رقبای خود را در شرایط برابر ارزیابی می کند امید به فعالیت و رقابت دارد نه آن زمان که رقیب خود را شرکتی دولتی ببیند !

تولید کننده و سرمایه گذار

با افزایش تحریم های خارجی گرچه تهدیدات افزایش پیدا کرده است ولی به نوعی بهترین فرصت برای تولید کنندگان و سرمایه گذاران داخلی است که با بررسی کالاهایی که تا به امروز به سمت تولید  آن در داخل نرفته بودیم، روند خودکفایی را در عرصه صنعت به صورت جدی تر پیگیری کنیم.

گرچه تولید به شدت تحت تاثیر تصمیمات دولت است ولی مهمترین نکته در مورد تولید کنندگان این است که عشق به کشور و سربلندی آن می تواند گره گشای بسیاری از مشکلات باشد. چرا باید بعضی از صنعت گران و تولید کنندگان ما با طمع در سود بیشتر خود به جای تولید کالا تبدیل به وارد کننده شوند؟ وجود تعهد در تولید کننده و سرمایه گذار ما باعث می شود که در سخت ترین شرایط نگاهش به  عرصه اقتصاد ملی، نگاهی ارزشی و جهادگرانه باشد، نگاهی که در میان دانشمندان هسته ای کشور به درستی جواب داده است و شاهد پیشرفت های هسته ای در سال های گذشته بوده ایم.

مردم:

آنچه بر عهده مردم است بیشتر فرهنگ سازی و نهادینه کردن آن است. امری که هم بر دوش دولت و سازمان و نهاد مختلف فرهنگی است و مهم تر از آن بر عهده سازمان های مردم نهاد، حوزه های علمیه و دانشگاه هاست.

اول آنکه باید تولید ثروت حلال به عنوان یک ارزش در جامعه نهادینه شود و درکنار آن تولید ثروت های کاذب از طریق دلالی به امری مذوم در میان آحاد جامعه مبدل شود. دوم آنکه باید مصرف کالای داخلی تبدیل به ارزش شود. یعنی فرزندان ما، باید به پوشیدن لباسی با پارچه وطنی و دوخت ایضا وطنی افتخار کنند. این امری است که تلاش جمعی مردم را می طلبد. دانش آموزی که امروز به لباس وطنی خود افتخار می کند فردا همه ی تلاشش را در دانشگاه انجام می دهد که سوار هواپیمایی شود که وطنی باشد و بر ماشینی سوار شود که چنین باشد.

این مورد امری است که نیاز به تصمیم دولت ندارد. باید انقلابی فرهنگی در میان مردم و توسط مردم و نخبگان دینی و فرهنگی به وجود آید برای ارزش بخشیدن به کالای ایرانی. مصرف کالای وطنی امری است که مدعیان ناسیونالیتی و وطن پرستی و ملی گرایی اگر خالص باشند هم قبول دارند چه رسد به ایرانیان مسلمانی که فرهنگ و دین اشان نیز چنین می خواهد.

 شکی در اینکه ما می توانیم نیست، فقط اراده ای می خواهد آهنین که کشوری بسازیم چون سرو سربلند و چون کوه مستحکم تا دشمنان بدانند این سرو سربلند در برابر تبرها، کمر خم نخواهد کرد.