قمارباز

 هو الحبیب

به بهانه ی دهه ی گرامیداشت امام هادی (ع)

در سفر عتبات، هر کدام از حرم ائمه حس و حال خاصی دارد، وقتی وارد حرم کاظمین می شوی، گویی نسیم حرم رضوی صورتت را می نوازد. در نجف عظمت امیرالمومنین(ع) تو را مات و مبهوت می کند، کربلا حسی غریب دارد که قابل تشبیه و بیان نیست، اما سامرا...

سامرا غربت دارد. غربتی بسیار سنگین. از آنجایی که از ماشین پیاده می شوی و قدم در آن مسیری که با دیوارهای بتونی بلند پوشانده شده است و هر چند قدم یک ایستگاه ایست و بازرسی سرعت حرکتت را کند می کند بار سنگین غمی را بر دلت احساس می کنی و بغض عجیبی را در گلو. با کمی کنجکاوی ناباورانه می بینی که گرداگرد حرم را منطقه ای از ساختمان های ویران شده پر کرده اند.

اولین باری که سامرا رفتم، آنقدر فضای امنیتی پر رنگ بود و آنقدر حجم خرابی های اطراف حرم زیاد که گویی تمامی زوار ناباورانه به در و دیوار می نگریستند.

در این میان دیدن یک صندوق چوبی به جای ضریح، خلوت بودن حرم و پر از تیر و ترکش بودن دیواره های صحن و ... همه را غافلگیر کرده بود، خصوصا زوار ایرانی را که با حرم باصفای رضوی انس داشتند.

امام جماعت حرم سامرا که عراقی بود، بین نماز ظهر و عصر صحبتی کوتاه به زبان فارسی برای زائرین کرد و از غربت سامرا و ویرانی امروز منزل امام عصر گفت.

قنوت نماز عصرش را متبرک به دعای سلامتی امام عصر نمود، آنچنان محزون و از دل و جانش دعا را می خواند که صدای شکسته شدن بغض زائرین در میان قنوت نماز شنیده می شد.

اما سئوال اینجاست که مگر یک حرم چه نقشی می تواند داشته باشد که عده ای را تاب تحمل آن نیست! و مگر امامین عسگریین چه کرده اند که امروز باید بعد از قرن ها هم مورد هجمه ی اینان قرار بگیرند؟

کاربران ایرانی شبکه های اجتماعی متاسفانه کم و بیش در طول سال گذشته شاهد اهانت های عده ای بودند به مقام و جایگاه امام هادی(ع).

اگر مکتب ائمه ی ما، مکتبی پویا در بستر زمان نبود و اگر این مکتب دارای روش زندگی و جهاد نبود آیا این چنین اهانت ها و حملات تروریستی اتفاق می افتاد؟

عدم شناخت ما از مکتب و از امامان مکتبمان جفایی است که ما بر خود و بر مکتب و امامانمان کرده ایم.

باید بدانیم که هر چقدر شناخت ما بیشتر شود، هر مقدار که بیشتر به رهنمودهای امامانمان عمل کنیم، هجمه های دشمنان بیشتر می شود و هر چقدر از مکتب امامانمان دورتر شویم هجمه ها کمتر!

معاویه زمانی سردار سپاه امام حسن(ع) را به حضور پذیرفت که دست از امام حسن (ع) کشید. دشمنان ما هم زمانی دست از تحریم ها و فشارها بر علیه ما بر می دارند که ما هم مثل آنها بشویم و دست از آرمان ها و اعتقاداتمان برداریم، بشویم چیزی شبیه آل سعود یا آل خلیفه!

یا باید آنقدر قدرت مند باشیم که خیبری وار دشمن را به زانو در آوریم و یا دست از آرمان و اعتقادمان برداریم و تبدیل شویم به مهره ی بازی صهیونیست ها.

تخریب حرم سامرا و اهانت به مقام امام دهم شیعه، نشان هویدایی از ترس دشمنان اهل بیت از قدرت منطق و معارف اهل بیت است، ماییم که موظفیم هم بیشتر شناخت پیدا کنیم و هم بیشتر این اسوه های الهی را به دیگران بشناسیم.