قمارباز

هو الحبیب

بصیرت فاطمی و رسوایی فتنه گران

1- «پذیرفتن ولایت اهل بیت به گریه و محبت صرف نیست، ولایت اهل بیت؛ یعنی پذیرفتن مدیریت حکم خداوند از  طریق فرهنگ معصوم در تمام ابعاد زندگی ، اعم از فردی و اجتماعی»[1]

2- «روی کا رآمدن ابوبکر شروع فرهنگی بود که  در آن آدمیان به فکر  حاکمیت بر یکدیگر  افتادند. حاکمیت خدا بر مردم تبدیل شد به حاکمیت مردم بر مردم. آمدن ابوبکر بر سر کار، یعنی طرح شعار حاکمیت فکر یک انسان بر مردم در مقابل حاکمیت حکم خدا توسط « ولی الله»  بر مردم[2]»

3-  و فاطمه (س) ایستاد تا این انحراف در جامعه اسلامی رخ ندهد و فریاد برآرود:« و آنگاه كه خداوند براى پيامبرش خانه انبياء و آرامگاه اصفياء را برگزيد، علائم نفاق در شما ظاهر گشت، و جامه دين كهنه، و سكوت گمراهان شكسته، و پست رتبه‏گان با قدر و منزلت گرديده، و شتر نازپرورده اهل باطل به صدا درآمد، و در خانه‏هايتان بيامد، و شيطان سر خويش را از مخفى‏گاه خود بيرون آورد، و شما را فراخواند، مشاهده كرد پاسخگوى دعوت او هستيد، و براى فريب خوردن آماده‏ايد، آنگاه از شما خواست كه قيام كنيد، و مشاهده كرد كه به آسانى اين كار را انجام مى‏دهيد، شما را به غضب واداشت، و ديد غضبناك هستيد، پس بر شتران ديگران نشان زديد، و بر آبى كه سهم شما نبود وارد شديد.

اين در حالى بود كه زمانى نگذشته بود، و موضع شكاف زخم هنوز وسيع بود، و جراحت التيام نيافته، و پيامبر به قبر سپرده نشده بود، بهانه آورديد كه از فتنه مى‏هراسيد، آگاه باشيد كه در فتنه قرار گرفته‏ايد، و براستى جهنم كافران را احاطه نموده است»[3]

4- فاطمه(س) زمانی قیام کرد که علی مجبور به سکوت بود.  در فتنه  ی سقیفه علی چاره ای جز سکوت نداشت ، ولی فاطمه(س) از رسول الله جواز داشت که فریاد کند[4]؛ چرا که پدرش فرموده بود « هر كس او را آزار دهد مرا آزار داده است، و هر كس او را خشمگين كند مرا خمشگين ساخته.،هر كس او را مسرور كند مرا مسرور ساخته نموده، و هر كس او را اندوهگين سازد مرا اندوهگين ساخته است».

5- فاطمه(س) اولین شهید راه ولایت بود تا نگذارد فتنه گران، دین حق  را به انحراف بکشانند و امام زمانش تنها بماند. فاطمه (س) در فتنه ی سقیفه روشنگری کرد با خطبه اش و با گریه هایش تا مردمی که خوابند بیدار شوند و فتنه گران رسوا.

6- با خودم فکر می کنم حالا

کوچه ی ما چقدر تاریک است

گریه، مادر، دوشنبه، در، کوچه

راستی! فاطمیه نزدیک است...[5]